ျမင့္မိုရ္ေတာင္ဦး မကက်ဴးသား"
အစခ်ီလို႔ သင္ခဲ့ဘူးတယ္ အနႏၱဂိုဏ္းဝင္ ေက်းဇူးရွင္
အစြန္းေရာက္ အေလွ်ာ့မေပးခ်င္ေသာ လူသားႏွစ္ဦး
မာနျပိဳင္ပြဲမွာ ဓါးစာခံျဖစ္သြားတဲ့"ငါ"
ပူေနဆဲ ပါးႏွစ္ဘက္ အရာက်န္ေနေသးတယ္
ငါရခဲ့တဲ့ အေမြမို႔ ေမ့လို႔မရဘူး။
မၾကားဝ့ံ မနာသာ စကားစုထက္ထက္ေတြက
ငါ့ဘဝရဲ႕ ျငိမ့္ေညာင္းဆံုး ေခ်ာ့ျမဴသံတဲ့!!!!!
"ေဆြမ်ိဳး"ဆိုတာလာမေျပာနဲ႔
ငါဦး(အုန္း)စားတယ္
အပင္လိမ္ေတြမ်ားတဲ့ ပညတ္ခ်က္မ်ား
မွတ္ထား "ငါ"ဆိုတာတကိုယ္တည္းသမား
အဆံုးမျမင္တဲ့ လမ္းကိုေလွ်ာက္ေနရင္း
ေနာက္ဆံုးဂိတ္ေပါက္ လက္မွတ္ေဖ်ာက္လိုက္ၿပီ
ျပန္လွည့္ဖို႔လမ္းမရွိေတာ့ဘူး
ဇြတ္ဆက္တိုးမယ္ ငါ့အိမ္မက္လမ္း
မကူညီခ်င္ေနပါ ေက်းဇူးျပဳ၍ မေႏွာင့္ယွက္ပါနဲ႔
သာသာနာနာထိုးေနတဲ့ ေလတိုးသံေတြ
ဟိုဘက္ကဝင္ ဒီဘက္ကျပန္ထြက္သြားတယ္
ဆိုးေပလို႔ထင္ရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္
သံေယာဇဥ္လဲ အမွ်င္မတန္းေတာ့ဘူး
မုဒိတာလဲ မပြားႏိုင္ေတာ့ဘူး
ဥေပကၡာနဲ႔ သြားရေတာ့မယ္
ငါ့အတြက္ ေက်ာက္စရစ္နဲ႔လမ္း
လူေရွ႕မွာ အားနဲ႔ျပံဳး
ေနာက္ကြယ္မွာ ရုန္းလို႔မရတဲ့ အျပင္းစားအမုန္းေတြေၾကာင့္
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတိထားမိတယ္
ေၾသာ္ ၿပိတၱာဘံုေရာက္ေနပါေရာ့လား
ကေလာင္ထမ္းလို႔ ဖြင့္ခ်မိတယ္
ငါမွားတယ္လို႔ လံုးဝမထင္ဘူး
ေနာက္ဘဝဆိုတာရွိခဲ့ရင္
ခ်စ္ျခင္းတရားမွ ေပါက္ဖြားရပါလို၏။
(backy)
No comments:
Post a Comment