လြင္ေနတဲ့အၾကည့္အသိေနာက္မွာပါလာတာက ညီမွ်ျခင္းအဘိဓာန္
တကယ္ေတာ့....
ငါဟာ တာယာပါ
နီေစြတဲ့ ဖ၀ါးျဖဴျဖဴနဲ႔ ရင္ျခင္းမအပ္သင့္သူေပါ့.....
ကပ္ျငိေနတဲ့ ရင္ထဲကဒဏ္ရာ
သြက္သြက္ခါေအာင္နာဖူးလို႔
ဂုဏ္ျဒပ္ဆိုတာ မခြဲပါဘူး လိုအပ္ေနတာ ၾကင္နာျခင္းစစ္စစ္
အဘိဓမၼာတရားဆိုတာ ေဘာင္ထဲက စာ...
မလိုအပ္ပါဘူး သာယာေအာင္ေျပာတတ္ဖို႔
ကတၱီပါလမ္းခင္းလို႔ လူျမင္ေအာင္ ႏုျပစရာ ငါ့အကန္႔မွာ မပါပါဘူး
ေထာင့္ျဖတ္ေတြမ်ားတယ္ တီးတိုးေတာင့္တေနၾကတဲ့ ရိုမန္းတစ္
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ စိတ္ကူးယဥ္သူမ်ားနဲ႔ေဝးရာကို ေခၚသြားခ်င္တယ္
ငါခ်စ္တာ ဖိုးသခြားေလးကိုပါ...........
ကန္႔လန္႔တိုက္ပါတ္ေလွ်ာက္လာတဲ့ ငါ့ရဲ႕လမ္း
ႀကီးက်ယ္ေသာခန္းမေဆာင္ကို ဦးတည္မထားဘူး
မင္းသာယာတဲ့လမ္းကို ဆူးရွင္းေပးယံုသက္သက္.....
အားမနာနဲ႔ခ်စ္သူ ငါနားလည္တယ္
ေျပာင္းလဲျခင္းနိယာမ
တကယ္ဆိုငါဟာ ကႏာၱရက ေညာင္ညိဳပင္
မင္းအျပံဳးေလးျမဲေနမယ္ဆို ေဟာဒိရင္က
ေပးဆပ္မွဳနဲ႔ ရွင္သန္ခ်င္ဆဲ...............
ေသခ်ာပါတယ္ စကားလံုးမလိုဘူး
ရင္ဘတ္ထဲက ကလီစာကိုနားလည္တယ္
တကယ္ဆိုနင္ဟာ ငါ့ရဲ႕သတို႔သား....................
(backy)
No comments:
Post a Comment