မင္းမွာလဲ အတိက္ရွိသလို ငါ့မွာလဲ အတိက္နဲ႔ပဲေလ...
လူဆိုတာ အတိက္မွာ ရပ္ေနလို႔မွ မရတာ
အနာဂတ္ဆီကုိ သြားတဲ့အခါမွာသာ
မင္းအနာဂတ္နဲ႔ ငါ့အနာဂတ္ တူညီေနဖို႔ လိုတာပါကြာ
မင္းထိရွခဲ့တဲ့ ဒဏ္ရာေတြအတြက္
ငါ့စကားခြန္းေရေတြနဲ႔ အနီးကပ္ျပဳစုမယ္
ငါ့က်ဆံုးခဲ့တဲ့ မွတ္တိုင္ေတြအတြက္
မင္း အေရွ႔က လမ္းကူျပမယ္...
မင္းနဲ႔ငါၾကားမွာ
ေလဟာနယ္ေတြရွိမယ္...
ဒီဂ်စ္တယ္ ကိန္းဂဏန္းေတြ ရွိမယ္...
အသံုးခ် နည္းပညာပစၥည္းေတြနဲ႔ မ်ားျပားလွတဲ့ မုိင္ေတြ ရွိမယ္...
ႀကိဳးမဲ့ကိရိယာေတြက ျဖတ္သန္းလာတဲ့
မင္း အသံအက္ရွရွေတြရယ္...
စာလံုးေလးေတြထဲမွာ ေမ်ာပါလာတဲ့
မင္း အၿပံဳးပြင့္ေတြရယ္...
အနားမွာ ရွိမေနေပမယ့္..
မင္း ရင္ခြင္မွာ ငါ ခို၀င္တယ္...
အနားမွာ ရွိမေနေပမယ့္..
ငါ့ပုခံုးထက္မွာ မင္း မွီတြယ္တယ္..
ခ်စ္သူရယ္...
ယံုၾကည္မႈအုတ္ျမစ္ေပၚမွာ
နားလည္မႈကို ၾကားခံၿပီးေတာ့
တြဲထားတဲ့ တို႔ႏွစ္ေယာက္ လက္ေတြ ေႏြးေနေစမယ္ ေနာ္။
စံပယ္ ရဲ႔ ေမာင္
No comments:
Post a Comment